وضعیت تجارت اروپا و چین

چین قرار است امسال پس از یک دوره 15 ساله، بتواند عضویت خود را در سازمان تجارت جهانی قطعی کند اما سیاست هایش در مورد اروپا داد وزیر اقتصاد آلمان  را درآورده است.

در حالی که اتحادیه اروپا در حال رایزنی با کانادا، ایالات متحده و ژاپن برای انعقاد قراردادهای تجاری است، زیگمار گابریل از خرید شرکت های حساس در اروپا توسط شرکت های چینی ابراز نگرانی کرد.

گابریل، اتحادیه اروپا را به سخت گیری های بیشتر نسبت به خرید سهام شرکت های اروپایی از سوی چینی  ها فراخواند و گفت نباید شرکت هایی که «فناوری های راهبردی و مهم» را در اختیار دارند و آینده اروپا تحت تاثیر آن است، به راحتی به چینی هایی فروخته شود که به نظر او «نیت روشنی» برای تصاحب فناوری های مهم دارند.

البته اعتراض های گابریل یک روی دیگر هم دارد و آن تمایل به غلبه وزنه غربی در روابط اقتصادی اتحادیه اروپا نسبت به وزنه شرقی است. اتحادیه اروپا توافق تجاری خود با کانادا را نهایی کرده و احتمالا پس از آن نوبت به ایالات متحده و ژاپن می رسد.

به گزارش خبرگزاری فرانسه از بروکسل، جیرکی کاتانن، معاون رئیس کمیسیون اروپا، بازوی اجرایی اتحادیه اروپا، در کنفرانسی خبری گفت: ما قصد نداریم در شرایط کنونی به چین جایگاه اقتصادی بازار بنیان بدهیم، اما در نظر داریم به همه تعهدات بین المللی خود عمل کنیم. ما درباره یافتن راه حلی از نظر قانونی محکم و از نظر اقتصادی مسئولیت پذیر کار کرده ایم.

وی افزود اعطای جایگاه اقتصاد بازار آزاد به چین در واقع اثر انفجاری خواهد داشت. بسیاری از صنایع اروپایی، سازندگان صفحات خورشیدی و تولید فولاد در اروپا به علت عملکرد بازارشکنانه چین نگرانند. چون آنها باید با شرکت های همتای چینی خود رقابت کنند که از کمک های دولتی برخوردارند.

هنگامی که چین در سال 2001 به عضویت سازمان جهانی تجارت درآمد، اقتصاد آن به عنوان اقتصادی غیر بازاری به ثبت رسید.

همین امر باعث شد تا شرکای تجاری چین این حق را داشته باشند که در صورت روی آوری چین به سیاست قیمت شکنی یا بازارشکنی بر واردات کالا، خدمات و دیگر محصولات از چین عوارض گمرکی وضع کنند.

معاون مرکل، صدراعظم آلمان در روزنامه Die Welt خطاب به چینی ها نوشت: نباید کسی انتظار رابطه نابرابر اقتصادی داشته باشد و اگر قرار است چینی ها به راحتی در اروپا فعالیت کنند، در مقابل باید اقتصاد دولتی چین از سخت گیری نسبت به حضور شرکای اروپایی دست بردارد، در غیر این صورت ممکن است جایگاه پکن به عنوان یکی از اعضای سازمان تجارت جهانی به خطر بیفتد.

همان طور که گفته شد چین قرار است امسال پس از یک دوره 15 ساله بتواند عضویت خود را در سازمان تجارت جهانی قطعی کند اما سیاست هایش در مورد اروپا داد گابریل را درآورده است. آمار نشان می دهد در مدت گذشته از سال 2016 میلادی 47 قرارداد به ارزش 10.3 میلیارد یورو بین اروپا و چین منعقد شده در حالی که سال گذشته 29 قرارداد با ثبت شده بود.

از آنجا که «توافق جامع اقتصادی و تجاری» یا CETA میان اتحادیه اروپا و کانادا نیازمند توافق همه اعضاست، آخرین مانع در مسیر آن رأی گیری در پارلمان ایالتی منطقه 3.5میلیونی والونیا در بلژیک بود که بالاخره با نتیجه مثبت به سرانجام رسید.

کشاورزان این منطقه نسبت به جهت گیری توافق نامه به نفع شرکت های چندملیتی اعتراض داشتند که در نهایت دولت بلژیک حاضر شد الحاقیه ای را برای متن توافق در نظر گیرد. همچنین قرار است اثرات توافق در حوزه های اجتماعی، اقتصادی و محیط  زیستی به صورت منظم رصد شود.

مذاکرات توافق هفت سال به طول انجامید و در نهایت با حضور دونالد تاسک رئیس شورای اروپا، ژان کلود یونکر نخست وزیر اروپا و جاستین ترودو نخست وزیر جوان کانادا در بروکسل به امضا رسید. پیش بینی می شود با برداشته شدن 99درصد از تعرفه های گمرکی بین دو طرف، سالانه 12 میلیارد یورو بر تعاملات تجاری افزوده شود.