پروژه های ناتمام پتروشیمی و افزایش ظرفیت تولید

پروژه های نیمه تمام زیادی در حوزه پتروشیمی وجود دارد؛ پروژه هایی که می تواند مشکلات و مسائلی را به وجود آورد. در حال حاضر حدود 55 طرح پتروشیمی در کشور وجود دارد که درصد پیشرفت آن  از 5 تا 95درصد است. ممکن است بعضی از این طرح ها به دلیل شرایط بد آب وهوایی کشور و کمبود آب دیگر توجیه نداشته باشند؛ ولی با این  حال هنوز هم بخش عمده ای از آنها دارای توجیه اقتصادی است و برایش خوراک هم تخصیص داده  شده و قطعا نیاز به سرمایه دارد.

اگر ما بتوانیم با خوراک، تسهیلات و هر عاملی که دولت یا صاحبان سهام این مجتمع ها - چون اکثرا مربوط به بخش خصوصی یا خصولتی هستند و همه شان مربوط به دولت نیستند- در نظر دارند، برای سرمایه گذار خارجی انگیزه ایجاد کنیم می توان این طرح ها را به اتمام رساند. به  هرحال دولت به عنوان بازوی توسعه ای و موتور توسعه ای که صنعت پتروشیمی برای کشور دارد، قطعا باید از این صنعت و اتمام پروژه های نیمه تمام آن حمایت کند. بنابراین باید شرایطی ایجاد شود که بتوانیم سرمایه گذار خارجی را برای این پروژه های نیمه تمام جذب کنیم.
 

برای این کار می توان از بانک هایی استفاده کرد که تضامینی بدهند تا سرمایه گذارها به ایران بیایند و ریسک تجاری ایران در دنیا کاهش پیدا کند. البته این فرآیند در حال بهبود است و اوضاع بهتر شده است. به  هرحال باید ضمانت هایی که لازم است به این سرمایه گذارها داده شود تا اینها وارد قضیه شوند. اما نباید فراموش کرد که این سرمایه گذارها اکثرا دنبال ضمانت دولتی هستند و دولت هم به دلیل اینکه سهام این مجتمع ها واگذارشده نمی تواند این تضمین را بدهد.

برای این مشکل می توان با بانک ها، کنسرسیوم ها و هلدینگ های بزرگ که این سهام را دارند، یک راهکار منطقی پیدا کرد. به طور مثال فرض کنید هلدینگ ها بیایند به بانک ها ضمانت بدهند و بانک ها هم بروند به آن سرمایه گذارها یک ضمانت های خاصی بدهند، به این شکل این مسائل هم حل می شود.

البته که در کنار این مسائل، بحث خوراک مجوزها هم مطرح است. درباره خوراک، وزارت نفت وارد شده و تکلیف خوراک ها را مشخص می کند و مجوزها و تسهیلاتی را که می توان ارائه کرد داده است. باید از سرمایه گذاران دعوت کرد تا با این امکانات مشارکت کنند.

به اعتقاد من می شود این پروژه ها را سریع تر راه اندازی کرد. با راه اندازی این پتروشیمی ها، ظرفیت محصولات پتروشیمی کشور از 60 میلیون تن به 120 میلیون تن می رسد که تقریبا دوبرابر است و این باعث یک رشد تصاعدی هم در تولید و هم در صادرات کشور می شود. بعد از برجام یک سری اقدامات در مسیر تسهیل این اقدامات انجام شد. گروه هایی آمدند و علاقه مندی هم ابراز کردند. به طور مثال هندی ها علاقه مند هستند در بخش گروه آمونیاک وارد شوند و برای مصارف خودشان سرمایه گذاری کنند.

اروپایی ها هم علاقه مند هستند، منابع هم در اختیار است اما همچنان بسترسازی لازم بیشتر برای بحث تضامین مطرح است و آن تسهیلاتی که ما برای سرمایه گذار خارجی باید ایجاد بکنیم. اگر این اقدامات انجام شود، این پروژه های نیمه تمام هم سامان می گیرد.

عضو هیأت نمایندگان اتاق تهران