محمود حسین پور از قدیمی های این صنف از توقف تولید چمدان به «فرصت امروز» می گوید / 95 درصد واردات داریم

داشتن یك یا چند چمدان مناسب در خانه به نوعی یك سرمایه گذاری طولانی مدت است، زیرا چمدانی مرغوب و متناسب علاوه بر آنكه از وسایل شما در طول سفر به خوبی مراقبت می كند، به میزان قابل توجهی از استرس های پیش از سفر كه بخش عمده ای از آن مربوط به بستن بار است، می كاهد.

تولیدکنندگان چمدان از اعضای اتحادیه سراجان هستند که کسب و کار آنها نیز در شرایط رکود تعریفی ندارد. «فرصت امروز» سراغ محمود حسین پور یکی از قدیمی های این صنف رفته  است.

سیاست های تولید غلط است

حسین پور در رابطه با تولید چمدان و واحدهای فعال تولیدی در این صنف می گوید: باید بگویم نه تنها تولید و صادراتی در این حوزه نداریم، بلکه عمده چمدان های موجود در ایران هم وارداتی  هستند. شاید بتوان گفت تنها 10 درصد تولید در ایران صورت می گیرد و نزدیک به 90 تا 95 درصد چمدان های موجود در ایران وارداتی است.

وی ادامه می دهد: علت هم این است که مواد اولیه باید از جایی تأمین شود که چمدان ساخته شده  از آنجا وارد می شود، بالطبع برای تولیدکننده واردات مواد اولیه و تولید گران تمام می شود، پس توانی برای رقابت با اجناس وارداتی برای تولیدکننده باقی نمی ماند.

وی با بیان این جملات می افزاید: اکثر موادی که برای تولید چمدان استفاده می شود تا 95 درصد از چین وارد می شود حتی واردات و کالای ساخته شده هم از چین صورت می گیرد. برخی از این چمدان ها جنس خوب و برخی جنس ضعیفی دارند،  اینکه چه اجناسی با چه کیفیتی وارد می شود دیگر به عهده تاجر و بازرگان ایرانی است. این صنعت در چین به قدری قوی شده  است که حتی به ژاپن و آمریکا نیز چمدان صادر می کند. ما برای تولید چمدان هم از نظر ابزار، هم یراق و هم تأمین مواد اولیه ضعیف هستیم.

حسین پور در رابطه با تأمین مواد اولیه می گوید: تنوع مواد اولیه زیاد است،  این طور نیست که نتوانیم مواد اولیه مورد نیاز برای تولید را خودمان تولید کنیم، به جرأت می توانم بگویم اگر حمایت هایی که باید از این صنف صورت می گرفت الان می توانستیم به عنوان تولید کننده در منطقه مطرح باشیم نه اینکه به یک واردکننده صرف تبدیل شویم.

اما سیاست های موجود برای تولید غلط است و این سیاست های غلط جوابگو نخواهد بود. تنها با حرف و شعار نمی توان از تولید حمایت کرد،  تمام صنف ها همین وضعیت را دارند. حمایت از تولید مطلقا وجود ندارد و در حد شعار است چون زیرساخت های تولید در ایران وجود ندارد و اشتباه  است.

حمایتی از این صنف وجود ندارد

این تولیدکننده در رابطه با حمایت هایی که باید از این صنف صورت می گرفت، می گوید: اگر حمایت هایی که باید صورت می گرفت، می توانستیم به تمام کشورهای همسایه چمدان های تولیدی خود را صادر کنیم. نیروهای ما و توان تولیدی ایران اگر بهتر از اجناس وارداتی نباشد کمتر هم نیست. تولید، ابزار و وسیله می خواهد با دست خالی که نمی توان کالا تولید کرد، باید حمایت  هم وجود داشته باشد.

وی با بیان این جملات می افزاید: من 80 کارگر داشتم که همه را اخراج کردم. ایجاد یک کارگاه تولیدی کار بسیار دشواری است اما زمانی که طرف تمام معاملات و واحد تولیدی خود را جمع می کند به این دلیل است که تولید جواب نمی دهد.

وی دلیل ورود نکردن سرمایه گذاران برای تولید را اینچنین عنوان می کند: باید شخصی برای سرمایه گذاری در صنفی بیاید و موفق باشد تا دیگران هم برای تولید در آن بخش اعلام آمادگی کنند. زمانی که تولیدکننده موفقی در هر واحد صنفی وجود نداشته  باشد،  دیگر علاقه ای برای سرمایه گذاری و تولید در آن صنف به وجود نمی آید.  تولید باید در ابتدا فرهنگ سازی شود و بعد حمایت های لازم و کافی از آن صورت گیرد. با حرف چیزی انجام نمی شود.

با 30 میلیون تومان هم می شود شروع کرد اما...

حسین پور در رابطه با واردات می گوید: در واردات کاملاً باز است. تا چند وقت گذشته، چمدان با تعرفه 90 درصدی وارد ایران می شد اما الان با 50 درصد تعرفه وارد می شود. دلیل کاهش تعرفه پایین آمدن میزان قاچاق اعلام شده است. اما مسئولان باید در کنار جلوگیری از واردات کالای قاچاق به کشور، از تولید هم حمایت کنند تا واحدهای تولیدی بتوانند سر پا باشند.

وی در رابطه با وضع تولید خود می گوید: در حال حاضر یک تولید بسیار محدود دارم، طوری که به دوزنده های روزمزد مواد اولیه تولید را داده و چمدان آماده تحویل می گیرم و هیچ نیروی کاری ندارم. این تولیدکننده در رابطه با میزان سرمایه اولیه برای شروع این کار می گوید: با 30 الی 40 میلیون تومان هم می شود شروع کرد اما مسئله تنها پول نیست. پول در درجات بعدی تولید اهمیت دارد. پول چیزی نیست که کارساز باشد باید ابتدا سیاست های کاری تولیدکننده مشخص باشد. تجربه کار، دانش، آگاهی از صنف، جزو شرایط اصلی تولید است که قبل از داشتن سرمایه برای شروع کار اهمیت دارد.

در حال حاضر بالای 8میلیارد تومان از دارایی من در این کار در گردش است،  اما شاید 10 تا 20 درصد این رقم برای تولید کافی باشد. متأسفانه باید بگویم امکان تولید در این مملکت وجود ندارد و اگر کسی هم بخواهد فعالیت کند قطعاً دچار مشکل می شود.

این فعال صنفی می گوید: نزدیک به 55 سال است که در این حوزه مشغول فعالیت و تولید هستم اما باید بگویم امکان رقابت با جنس خارجی نه به لحاظ قیمت و نه کیفیت وجود ندارد.

وی با بیان این جملات می افزاید: مهم ترین مانع تولید در کشور واردات غلط و حمایت نشدن تولید است. واردات اشتباه نه به نفع عموم جامعه و نه به نفع دولت است.