رفتینگ در ایران

درباره وضعیت رفتینگ و قابلیت‌های گردشگری-ورزشی آن در ایران گفت‌وگویی داشتیم با دبیر کمیته رفتینگ فدراسیون قایقرانی ایران.  کیانوش محرابی درخصوص بحران کم‌آبی و تاثیر آن بر ورزش‌های آبی به‌ویژه ورزش رفتینگ اظهار داشت: ایران در کمربند مناطق کم‌آب قرار دارد که در سال‌های اخیر با بحران کاهش نزولات جوی نیز مواجه شده که به تشدید این بحران افزوده است و گذر از این مرحله نیز اهتمام ویژه همه شهروندان را طلب می‌کند. وی تصریح کرد: در موازات با آن اگر صرفه‌جویی و مدیریت منابع به‌خوبی صورت نگیرد ورزش‌های آبی نیز با کاهش فعالیت روبه‌رو خواهند شد.

اما ورزش رفتینگ نیز در برهه‌ای از زمان شکل گرفت که منابع آبی کشور از وضعیت مطلوبی برخوردار نبوده است. از طرف دیگر این فعالیت در شاخه‌های اکوتوریستی قرار می‌گیرد که از پایه‌های آن مسئولیت‌پذیری در حفظ منابع محیطی و کسب سود برای جوامع محلی است. بنابراین فعالان در حوزه ورزش‌های آبی ظرفیت خوبی هستند در جهت هشدار و آگاهی مردم در خصوص بحران کم‌آبی و حفاظت از منابع آبی کشور. مدیر عامل انجمن رفتینگ ایران انجام فعالیت‌های رفتینگ را در دو حوزه رودخانه‌های منطقه البرز و زاگرس امکان‌پذیر دانست و بیان داشت: در این میان رودخانه‌های حوزه البرز دارای ویژگی‌هایی از قبیل عرض و عمق کم، سرعت و شیب زیاد است که در طبقه رودخانه‌های جوان قرار می‌گیرند. رودخانه‌های منطقه زاگرس از لحاظ عرض و عمق وسعت بیشتری دارند و حجم آب بیشتری نیز در آنها جاری است.

ضمن اینکه قسمت‌های خروشان بیشتری هم دارند. اما به دلیل اینکه این منطقه از وسعت زیادی برخوردار و برخی از مسیرها صعب‌العبور است فعالیت‌های رفتینگ با کمی مشکل روبه‌رو است. به همین دلیل نخستین کمپ رودخانه‌ای رفتینگ در رودخانه هراز راه‌اندازی شد که دارای امکانات خوب اقامتی و پذیرایی است. وی در ادامه گفت: رفتینگ رودخانه‌ای از سه جنبه توریسم رودخانه‌ای، ورزشی و امداد و نجات قابل بررسی است که برای توسعه و سرمایه‌گذاری نیازمند پشتیبانی و حمایت بیشتر از طرف تمامی نهادهای درگیر است.

محرابی کشور نپال را کشور پیشرویی در زمینه رفتینگ بین‌المللی دانست و اظهار داشت: در این کشور این ورزش به صورت اصولی نهادینه شده است به‌طوری‌که جامعه محلی نیز به‌خوبی توسعه این ورزش را پشتیبانی می‌کنند و توانسته‌اند درآمدهای مناسبی نصیب خود کنند. وی افزود: توسعه رفتینگ یاری جامعه محلی را می‌طلبد و رونق این ورزش می‌تواند خصوصا جوامع روستایی را که از نعمت توسعه اقتصادی بی‌بهره‌اند را بهره‌مند کند. نماینده ایران در فدراسیون جهانی رفتینگ درباره فاصله ایران تا تبدیل شدن به یک قطب گردشگری رفتینگ را زیاد دانست و معتقد است گام گذاشتن در این راه نیازمند رعایت استانداردهای بین‌المللی و سرمایه‌گذاری بیشتر است که با آن فاصله زیادی داریم. محرابی هزینه راه‌اندازی یک باشگاه قایقرانی رفتینگ را 40 تا 60 میلیون تومان دانست و تصریح کرد: از آنجا که این ورزش فصلی است و حداکثر بین چهار تا پنج ماه باشگاه‌های رفتینگ به ارائه خدمات می‌پردازند، لذا از جنبه اقتصادی از سودآموری بالایی برخوردار نیست و تنها علاقه گردشگران و ورزشکاران است که باعث می‌شود به راه‌اندازی این باشگاه‌ها مبادرت ‌ورزند.

این کارشناس ارشد گردشگری انجام فعالیت‌های رفتینگ را حق همه شهروندان برشمرد و اظهار داشت: این شاخه بوم‌گردی از هیجان بسیار زیادی برخوردار است که می‌تواند اوقات خوشی را برای شرکت‌کنندگان به همراه داشته باشد. بدین منظور اخیرا با همکاری اعضای باشگاه باما (باورهای ماجراجو) که برخی از آنها دارای معلولیت شدید جسمی - حرکتی هستند برای معلولان کار ارزشمندی صورت گرفت و آن ترتیب و اجرای برنامه‌ای ورزشی-تفریحی برای آنان بوده است. این معلولان که با تایید پزشک خود در این برنامه حاضر شدند با همراهی تیم انجمن رفتینگ ایران هشت کیلومتر از مسیر رودخانه سفید رود را طی کرده و با عبور از روی امواج خروشان رودخانه به نقطه پایانی رسیدند.