سه قدم تا رستگارى اقتصادى آمریكا

دولت ایالات متحده، براى بیمارى اقتصادى ای كه بیش از یك دهه گریبانش را گرفته و باعث به وجود آمدن جو پوپولیستى حاكم شده، چه كارى از دستش ساخته است؟ نویسنده نشریه بلومبرگ مى گوید كارهاى زیادى مى تواند بكند.

طى 4 دوره اخیر ریاست جمهورى ایالات متحده از پایان سال ٢٠٠٠ تا اواسط سال ٢٠١٦، نرخ سرانه بازده اقتصادى سالانه، كمتر از یك درصد بوده است. در همین دوره متوسط درآمد با محاسبه تورم براى بخشى از مهم ترین جوامع تشكیل دهنده جمعیت این كشور (از جمله درصد مردهاى سیاهپوست) تا حد زیادى پایین آمده است. بارزترین راهكار، رشد سریع تر است، اما پرسش این است كه این رشد چطور مى تواند میسر شود.

اولین قدمى كه دولت آمریكا مى تواند بردارد، سرمایه گذارى هاى گسترده براى بازسازى جاده ها، پل ها و سایر زیرساخت ها خواهد بود. جامعه آمریكایى مهندسان شهرى تخمین مى زند كه ایالات متحده به بودجه اى بالغ بر ٤ هزار میلیارد نیاز دارد تا بتواند ظرف چهار سال آینده زیرساخت خود را به سطح مطلوب و مقبول برساند.

در مرحله دوم، ایالات متحده مى تواند سهم كارمندان (از جمله آنهایى كه براى خودشان كار مى كنند) از مالیات امنیت اجتماعى را براى 10 سال آینده كاهش دهد. كاهش هزینه هاى استخدام و حفظ كارمندان باعث مى شود كه شركت ها و افراد، خودشان براى ایجاد شغل و راه اندازى كسب و كارهاى جدید دست به كار شوند. در عوض، رقابتى كه در میان كارمندان به وجود مى آید مى تواند وعده دیرینه افزایش دستمزدها را هم محقق كند.

در قدم سوم، دولت ایالات متحده مى تواند سالانه 10هزار دلار طى 10سال آینده به تمام خانوارها بدهد. البته خانوارهاى فقیرتر كه توانایى وام گرفتن و پرداخت قسط هاى آن را ندارند، تمام بسته 10هزارتایى اهدایى از سوى دولت را خرج خواهند كرد.

تمام این اقدام ها، اما به همكارى و حمایت بانك مركزى آمریكا نیاز دارد. منظور از این همكارى، تعهد به پایین نگه داشتن نرخ بهره هاى بانكى است. اگر بانك مركزى همچنان بخواهد به برنامه فعلى اش (كه مساوى است با افزایش نرخ بهره براى جلوگیرى از افزایش بیش از اندازه نرخ اشتغال) عمل كند، هیچ استراتژى براى بالابردن نرخ رشد چاره ساز نخواهد بود.

تمام این اقدامات، پول زیادى مى خواهد كه دولت مجبور است با صدور بیشتر اوراق قرضه خزانه آن را قرض بگیرد و از نگاه نویسنده نشریه بلومبرگ حالا بهترین فرصت براى این كار است.