سودوکو,شماره 71

براساس اعلام بانک جهانی، الگوی مصرف آب آشامیدنی برای یک نفر در سال معادل یک مترمکعب (هزار لیتر) و برای بهداشت به ازای هر نفر ۱۰۰ مترمکعب برآورد شده است در حالی که در ایران این رقم به دلیل استفاده نادرست از آب آشامیدنی برای شست‌و‌شوی اتومبیل، استحمام، آبیاری باغچه‌ها، لباس‌شویی و ظرف‌شویی حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد بیشتر از الگوی جهانی آن است. میانگین آب مصرفی سرانه جهان حدود ۵۸۰ مترمکعب برای هر نفر در سال است که این رقم در ایران حدود ۱۳۰۰ مترمکعب بوده و بیانگر اتلاف منابع آب و اسراف حیاتی‌ترین عنصر حیات است.

میزان هدر رفت آب در ایران ۲۸ تا ۳۰ درصد است و این در حالی است که میانگین اتلاف آب در دنیا ۹ تا ۱۲ درصد گزارش شده که یکی از عوامل اصلی آن برداشت‌های غیرمجاز از شبکه آب‌رسانی و فرسودگی تاسیسات آب است. در حالی که سرانه آب تجدیدپذیر کشور در سال 1340، پنج هزار مترمکعب بوده این مقدار در سال ۱۳۸۵ به ۱۷۵۰ مترمکعب رسیده که به معنای نزدیک شدن به مرحله تنش آبی است. میزان مصرف آب شرب در کشور نشان می‌دهد که ایران ۷۰ تا ۸۰درصد بیشتر از الگوی جهانی آب مصرف می‌کند. اگر با روش فعلی پیش برویم و به فکر تامین منابع آبی جدید نباشیم در سال ۱۴۰۴ دچار تنش قطعی آب خواهیم بود و «کشور بحران کم آبی» را تجربه خواهد کرد.

کارشناسان بر این باورند که فرهنگ‌سازی مصرف متعادل، نوسازی شبکه‌های آب‌رسانی و اجرای صحیح طرح هدفمندی در بخش آب می‌تواند به مصرف متعادل آب شرب در کشور منجر شود. از سوی دیگر استفاده از تجهیزات فنی و همچنین تجدید نظر در نظام مهندسی شهری موجب خواهد شد که بخش قابل توجهی از آب شرب شهری که برای استخر و موارد بهداشتی و خنک کننده‌ها مصرف می‌شود به شبکه آب شرب بازگردانده شود و صنعت آب «تنش آبی» را پشت سر بگذارد.