معنای وجودی مدیریت عملکرد در سازمان ها

مدیریت عملکرد فرآیندی استراتژیک و یکپارچه است که با بهبود عملکرد افرادی که در سازمان ها کار می کنند و همچنین توسعه قابلیت های فردی و گروهی، موفقیت پایدار سازمان ها را فراهم می کند.

مدیریت عملکرد از آن نظر که با مسائل گسترده تر کسب و کار و جهت گیری کلی آن برای رسیدن به اهداف بلند مدت مرتبط است، در صورتی که سازمان بخواهد در محیط خود به طور موثری عمل کند امری استراتژیک به حساب می آید.

مدیریت عملکرد از دو دیدگاه یکپارچگی ایجاد می کند؛ نخست یکپارچگی عمودی: مرتبط کردن یا همسو سازی اهداف فردی، گروهی و سازمانی با شایستگی های اساسی و دوم یکپارچگی افقی: مرتبط کردن ویژگی های مختلف مدیریت منابع انسانی، به ویژه توسعه سازمانی، توسعه منابع انسانی و پاداش برای دستیابی به رویکردی منسجم در مدیریت و توسعه کارکنان.

 بدیهی است که مدیریت عملکرد به عملکرد برمی گردد ولی واقعا مفهوم این واژه چیست؟

مفهوم این واژه از آنجا حائز اهمیت است که با تعریف عملکرد می توان آن را ارزیابی یا مدیریت کرد. عملکرد یک ساختار چند بعدی است که ارزیابی آن بسته به انواع عوامل، متفاوت است. از نظر فردی، عملکرد، سابقه موفقیت های یک فرد است یا به معنای دیگر عملکرد چیزی است که فرد به جا می گذارد و جدای از هدف است. عملکرد باید به عنوان نتایج کار تعریف شود چون نتایج قوی ترین رابطه را با اهداف استراتژیک سازمان، رضایت مشتری و نقش های اقتصادی دارد.

بنابراین می توان عملکرد را به عنوان رفتار (روشی که سازمان ها، گروه ها و افراد کار را انجام می دهند) تلقی کرد. عملکرد، رفتار است و باید از نتایج متمایز شود زیرا عوامل سیستمی می توانند نتایج را منحرف کنند. در صورتی که عملکرد به گونه ای تعریف شود که هم رفتار و هم نتایج را در برگیرد، دیدگاه جامع تری حاصل می شود.

عملکرد هم به معنی رفتار ها و هم به معنای نتایج است، رفتار ها از فرد اجرا کننده ناشی می شوند و عملکرد را از یک مفهوم انتزاعی به عمل تبدیل می کنند. رفتارها فقط ابزارهایی برای نتایج نیستند بلکه به نوبه خود نتیجه به حساب می آیند (محصول تلاش فیزیکی و ذهنی که برای وظایف اعمال شده است) و می توان جدای از نتایج در مورد آنها قضاوت کرد. 

این تعریف از عملکرد منجر به این نتیجه گیری می شود که هنگام مدیریت عملکرد گروه ها و افراد، هم ورودی ها (رفتار) و هم خروجی ها (نتایج) باید در نظر گرفته شوند. مدیریت عملکرد، فرآیندی مشترک بین مدیران و افراد و گروه هایی است که بر آنها مدیریت می کنند. مدیریت عملکرد، مبنای مدیریت براساس قرارداد است نه فرماندهی، هرچند لزوم وجود انتظارات عملکرد بالا در چنین قراردادهایی نادیده گرفته می شود.