پاشنه آشیل صادرات ایران چیست؟

یک کارشناس اقتصادی نبود اتصال در زنجیره بهره‌وری را پاشنه آشیل صادرات غیرنفتی ایران دانست و بر لزوم توجه به اقتصاد مقاومتی و خوداتکا تاکید کرد.

بهمن محمدی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: بعضی از امکانات کشور شناسایی شده، اما در مجموعه بهره‌وری قرار نگرفته‌اند. در برخی موارد کارآیی برقرار است، اما اثربخش نیست. در بعضی جاها کارآیی و اثربخشی هست اما بهره‌وری نیست. باید با تکیه بر مبانی اقتصاد مقاومتی، حلقه‌های مفقوده را شناسایی کنیم تا زنجیره تولید درون‌زا و صادرات محور به هم پیوسته شود.

وی افزود: شرایط بین‌المللی موجود به‌گونه‌ای است که هرچه جلوتر می‌رویم لزوم توجه به اقتصاد مقاومتی بیشتر احساس می‌شود. نظریه حکیمانه مقام معظم رهبری درباره اقتصاد مقاومتی در ابتدا کمی برای افکار عمومی نامانوس بود، اما خیلی‌ها به مرور متوجه شدند که اقتصاد ما باید به ظرفیت‌های داخلی خود رجوع کند.

محمدی با بیان اینکه در یک سال اخیر صادرات نفت ایران از یک میلیون بشکه فراتر نرفته، گفت: کاهش 30 درصدی قیمت نفت در ماه‌های اخیر هم مشکلاتی را برای ما ایجاد کرده، بنابراین باید از ظرفیت‌های غیرنفتی برای کشور استفاده کرد.

محمدی با بیان اینکه ما یک راه مطمئن داریم و آن هم تکیه بر توانمندی‌های موجود داخلی اقتصاد است، گفت: به جای نگاه به خارج از مرزها باید به درون کشور توجه کنیم. در فضای بین‌الملل تعامل دوستانه برقرار کنیم، اما نباید به خارجی‌ها بیش از حد تکیه کنیم. اگر این غفلت صورت گیرد آنها از نقطه‌ضعف‌های ما استفاده می‌کنند.

وی شناسایی ظرفیت‌های داخلی را ضروری دانست و افزود: ظرفیت‌های نهفته‌ای در کشور وجود دارد که اگر روی آنها کار کنیم می‌توانیم کالاهایی با ارزش افزوده صادر کنیم. در حال حاضر با توجه به بالا بودن قیمت ارز، صادرات مقرون به صرفه است.

محمدی، استفاده از توان ژئوپلیتیک کشور را از جمله پتانسیل‌های مغفول مانده دانست و افزود: افزایش توان ریلی و جاده‌ای از جمله مزیت‌های نسبی کشور است که رقابتی هم نیست و بسیار می‌تواند برای ما درآمدزا باشد، اما استفاده مطلوبی از آن صورت نگرفته که در این خصوص ایجاد زیرساخت‌های ترانزیت هوایی، ریلی، جاده‌ای و بنادر ضروری است.

این نماینده سابق مجلس با اشاره به اهمیت توجه بیش از پیش به اصل 44 و بخش‌خصوصی گفت: بخش‌خصوصی در ایران شبه دولتی است. بخش‌خصوصی واقعی می‌تواند تولید ناخالص داخلی را افزایش داده و شغل ایجاد کند. این بخش از یارانه‌هایی که به بخش دولتی داده می‌شود محروم می‌ماند که این مسئله به ایجاد یک رقابت نابرابر می‌انجامد و همواره باعث رکود در بخش‌خصوصی می‌شود.