چالش های برندسازی شخصی

فرض کنید سرآشپز بااستعدادی به نام الکس وجود دارد که در آشپزخانه خود، جادو می کند. او تکنیک های آشپزی را در سطح جهانی بلد است و وسواسی دیوانه وار برای پیدا کردن بهترین مواد اولیه دارد. غذای او بی نقص است، اما رستورانش همیشه نیمه خالی است. در آن سوی شهر، سرآشپز دیگری وجود دارد که شاید به اندازه الکس ماهر نباشد، اما یک داستانگوی فوق العاده است. او در شبکه های اجتماعی، داستان هر غذا و سفرهایش برای پیدا کردن ادویه های خاص را با شور و حرارت روایت می کند. رستوران او همیشه مملو از مشتری است. مشکل الکس کیفیت غذایش نیست؛ مشکل او این است که در دنیای پرهیاهوی امروز برند شخصی درستی ندارد. 

این سناریو به طور مستقیم به قلب یکی از بزرگ ترین چالش های حرفه ای مدرن اشاره می کند: برندسازی شخصی. بسیاری این مفهوم را با خودستایی اشتباه می گیرند، در حالی که این یک ضرورت استراتژیک برای دیده شدن ارزش واقعی شماست اما ساختن این برند مسیری پر از تله های روانشناختی است. در این مقاله ما چند چالش بزرگ را کالبدشکافی خواهیم کرد که اگر به درستی مدیریت نشوند، می توانند بزرگ ترین ضربه به برند شخصی شما باشند. 

اصالت در برابر سود

بنیادی ترین توصیه در دنیای برندسازی شخصی یک کلمه است: خودت باش. این توصیه با وجود نیت خوبش، به طرز خطرناکی ناقص است. چالش اصلی تعادل ظریف بین اصیل بودن و اجرا کردن آن اصالت برای یک مخاطب است.

مطلب مرتبط: راه های برندسازی شخصی و چالش های پیش رو

برندسازی شخصی به اشتراک گذاشتن دفترچه خاطرات شخصی شما با تمام جزییات خام و فیلترنشده آن نیست. این فرآیند بیشتر شبیه به ساختن یک فیلم مستند درباره خودتان است. شما کارگردانی هستید که تصمیم می گیرید کدام بخش های واقعی از داستان تان به بهترین شکل پیام اصلی شما را منتقل می کنند و برای مخاطب هدف تان ارزشمند هستند.

اینجاست که اولین تله روانشناختی ظهور می کند: ترس از ریاکاری. بسیاری از افراد بااستعداد در این نقطه فلج می شوند. آنها فکر می کنند که انتخاب آگاهانه بخشی از هویت شان برای نمایش نوعی عدم صداقت است؛ «اگر من تمام جنبه های وجودی ام را نشان ندهم، آیا یک متقلب نیستم؟».

این طرز فکر از یک سوءتفاهم عمیق ناشی می شود. برند شخصی شما، تمامیت شما نیست؛ بلکه نقطه ای است که در آن، علایق عمیق شما ارزشمندترین مهارت های تان و نیازهای مخاطبان تان به یکدیگر می رسند. کلید عبور از این پارادوکس بازتعریف اصالت است: اصالت به معنای افشاگری کامل نیست؛ بلکه به معنای انتخاب آگاهانه و صادقانه آن بخش هایی از هویت شماست که می تواند بیشترین خدمت را به دیگران بکند.

فرم در برابر محتوا!

دومین تله بزرگ در سردرگمی بین داشتن یک نقشه راه و حفظ حس طبیعی بودن نهفته است. در یک سو افرادی قرار دارند که بدون هیچ استراتژی به صورت پراکنده و براساس حال و هوای لحظه ای محتوایی را به اشتراک می گذارند. صفحه آنها شبیه به یک اتاق زیرشیروانی به هم ریخته است؛ پر از چیزهای جالب اما بدون هیچ پیوند مشخصی. مخاطب گیج می شود و نمی فهمد که آنها دقیقا چه ارزشی برای ارائه دارند. در سوی دیگر، افرادی هستند که با یک استراتژی بیش از حد خشک و مکانیکی عمل می کنند. محتوای آنها آنقدر حساب شده و شرکتی است که هرگونه حس انسانیت و ارتباط واقعی را از بین می برد و مخاطب حس می کند در حال تعامل با یک ربات است.

راه حل این پارادوکس، ساختن یک چارچوب استراتژیک انعطاف پذیر است. این چارچوب باید قبل از تولید هر محتوایی، به سه سوال اساسی پاسخ دهد:

1.    چرا؟ (هدف اصلی شما):  شما می خواهید با برند شخصی خود به چه چیزی برسید؟ آیا به دنبال فرصت های شغلی جدید هستید؟ آیا می خواهید در صنعت خود به عنوان یک متخصص شناخته شوید؟ آیا قصد دارید شبکه ای از افراد همفکر بسازید؟ داشتن یک «چرا»ی روشن، قطب نمای شماست و از سرگردانی جلوگیری می کند.

2.    برای چه کسی؟ (مخاطب هدف شما): شما در حال صحبت کردن با چه کسی هستید؟ یک مدیرعامل، یک دانشجوی جوان یا یک مهندس نرم افزار؟ درک عمیق مخاطب به شما کمک می کند تا زبان، لحن و پلتفرم مناسب را انتخاب کنید. صحبت کردن با همه، به معنای صحبت کردن با هیچ کس است.

3.    چگونه؟ (ارزش منحصر به فرد شما):  شما چه مشکل خاصی را از مخاطب خود حل می کنید؟ شما از چه زاویه دید منحصر به فردی به مسائل نگاه می کنید؟ این همان هسته اصلی محتوای شماست. به جای صحبت کردن درباره همه چیز، بر روی یک یا دو حوزه تخصصی تمرکز کنید که در آن، اشتیاق و مهارت شما با هم تلاقی دارند.

یک استراتژی خوب مثل زندان نیست، بلکه چارچوبی است که به شما آزادی عمل می دهد تا در درون آن خلاق و خودانگیخته باشید. پس سعی کنید میان فرم و محتوا قدم بردارید تا بهترین نتیجه را بگیرید. 

از تواضع تا غرور

این شاید بزرگ و فلج کننده ترین تله روانشناختی برای بسیاری از افراد به خصوص افراد متخصص و درون گرا باشد. مرز بین به اشتراک گذاشتن دستاوردها و تخصص با هدف ایجاد ارزش و تعریف و تمجید از خود با هدف خودنمایی بسیار باریک به نظر می رسد. ترس از اینکه دیگران شما را فردی مغرور یا خودشیفته بدانند، باعث می شود که بسیاری از افراد توانمند به طور کلی سکوت کنند و دستاوردهای شان را پنهان نمایند. این سکوت نه تنها به ضرر خود فرد، بلکه به ضرر تمام کسانی است که می توانستند از دانش و تجربه او بهره مند شوند.

مطلب مرتبط: اشتباهات برندینگ شخصی: درس هایی برای کارآفرینان

کلید حل این پارادوکس یک تغییر ذهنی ساده اما قدرتمند است: تمرکز خود را از «من» به «مخاطب» منتقل کنید. به جای اینکه بگویید «من این جایزه را بردم»، داستان چالش ها و درس هایی را که در مسیر بردن آن جایزه آموخته اید به اشتراک بگذارید تا برای دیگران الهام بخش و آموزنده باشد. به جای اعلام کردن «من در این حوزه متخصص هستم»، دانش خود را به صورت رایگان در قالب مقالات، ویدئوها یا راهنماهای عملی ارائه دهید تا دیگران خودشان به این نتیجه برسند که شما متخصص هستید.

فراموش نکنید، برندسازی شخصی یک مجسمه سازی دقیق و مادام العمر است. شما مجسمه ساز هستید و زندگی و تخصص شما، آن قطعه سنگ مرمری است که با آن کار می کنید. این فرآیند نیازمند آن است که همزمان یک هنرمند برای حفظ اصالت، یک مهندس برای داشتن استراتژی و یک استراتژیست برای تمرکز بر ارزش آفرینی باشید. این کار آسان نیست اما در اقتصادی که ارزش شما نه تنها به آنچه می دانید، بلکه به توانایی شما در به اشتراک گذاشتن آن دانش بستگی دارد، سکوت کردن و پنهان شدن در پشت پرده استعدادتان، دیگر یک انتخاب نیست. این یک ریسک استراتژیک است که هیچ حرفه ای مدرنی نمی تواند از عهده آن برآید.

منابع:

https://online.hbs.edu

https://prestidgegroup.com