علاقه به پرداخت غیرنقدی با ویژگی‌های فردی ارتباط دارد

دیوید هامفری و همکارانش در نشریه علمی پول، اعتبار و بانکداری در یک مطالعه بین کشورهای مختلفی به نتایجی درباره پرداخت‌های نقدی و الکترونیک دست پیدا کردند. به نوشته آنها سیستم پرداخت در هر کشور بازارهای آن کشور را به حرکت درمی‌آورد. بین سال‌های 1987 و 1993 در 14 کشور توسعه‌یافته 119 میلیارد پرداخت بدون پول نقد در سال 1993 انجام شده بود که نسبت به سال 1987 رشد 34درصدی داشت. با احتساب آمریکا در این محاسبه، رشد پرداخت‌های الکترونیک بین این سال‌ها با افزایش 62درصدی همراه بوده است. در مجموع پرداخت‌های الکترونیک در بعضی کشورها یک دوم پرداخت‌های نقدی و در بعضی دیگر از کشورها حدود یک‌سوم پرداخت‌های نقدی بود.

در سال‌های بعدی پرداخت‌های الکترونیک روزبه‌روز افزایش یافت. شان اوبرین در تحقیق تازه‌تری در ژوییه 2014، این را نشان داده است. طبق بررسی او، درصورتی‌که میزان پول پرداختی کمتر از 20 دلار باشد، احتمال پرداخت نقدی تا 91درصد افزایش پیدا می‌کند. در صورت بیشتر بودن هزینه از 20 دلار، احتمال پرداخت غیرنقدی به 57درصد می‌رسد. در میان افرادی که پرداخت الکترونیک را شروع کرده‌اند، تقریباً 30درصد امکان استفاده از پول نقد وجود دارد. اما زمانی که مبلغ پرداختی از 20 دلار کمتر باشد، باز هم این احتمال افزایش پیدا می‌کند و به 49درصد می‌رسد.

این محقق معتقد است پرداخت‌های الکترونیک در آمریکا رشد فراوانی داشته و در 20 سال گذشته بسیار وسیع شده. میزان استفاده از کارت‌های اعتباری از نقل و انتقال 8.3 میلیارد دلار در سال 2000 به 47میلیارد دلار در سال 2012 رسید؛ افزایشی ناگهانی به بیش از پنج برابر. بعد از آن استفاده از کارت‌های اعتباری باز هم بیشتر شد. با این حال طبق بررسی اکتبر سال 2012، در مقایسه با کارت‌های اعتباری که 45.6درصد پرداخت با آنها انجام شده، هنوز پرداخت با پول حجم بیشتری از مبادلات را در اختیار دارد. پرداخت نقدی بیشتر در معاملات خرد انجام می‌شود و پرداخت الکترونیک به سمت تسهیل مبادلات درشت رفته است.

گرچه بسیاری می‌گویند پرداخت نقدی شیوه‌ای نیست که ترجیح بدهند، اما هنوز بسیاری از پرداخت‌های آنها با همین شیوه انجام می‌شود. در میان افرادی که پرداخت نقدی را به پرداخت با کارت ترجیح می‌دهند، پرداخت‌های زیر 100 دلار در بیشتر موارد نقدی و پرداخت‌های بیش از این مقدار در 42درصد موارد نقدی انجام می‌شود. در میان افرادی که پرداخت غیرنقدی و با کارت را ترجیح می‌دهند، بیشترین حجم مبادلات با کارت انجام می‌شود. اما 53درصد خریدهای زیر 10دلار آنها نیز نقدی انجام می‌شود. مشخص نیست دلیل این مسئله اجبار به پرداخت نقدی برای مبالغ پایین‌تر از 10 دلار بوده یا ترجیح خود افراد.

محقق دیگری به نام کلی در سال 2006 تلاش کرد رفتار مشتریان موقع پرداخت را با استفاده از پژوهش‌های مالی تحلیل کند. او متوجه شد شاخص‌های مالی از جمله درآمد، تعداد موسسات مالی، داشتن خانه و تحصیلات با پرداخت الکترونیکی و تمایل بیشتر به سیستم‌های پیشرفته پرداخت ارتباط دارد. کار کردن با بیش از یک سیستم پرداخت مالی هم رایج‌تر شده و بعضی افراد از سیستم‌های متنوع استفاده می‌کنند تا امکانات بهتری برای پرداخت داشته باشند.

احتمال اینکه فردی پرداخت با کارت را به پرداخت نقدی ترجیح دهد تا حد زیادی وابسته به درآمد و میزان تحصیلات اوست. با افزایش میزان تحصیلات، گرایش به پرداخت با کارت بیشتر می‌شود. تحصیلکرده‌ها 60درصد بیشتر از دیگران به پرداخت غیرنقدی علاقه دارند. درآمد بین 25هزار دلار تا 200هزار دلار احتمال ترجیح پرداخت با کارت را بین دو تا چهار برابر نسبت به درآمدهای کمتر از 25هزار دلار افزایش می‌دهد. داشتن درآمدی بین 25هزار تا 75هزار دلار احتمال گرایش به پرداخت غیرنقدی را بین چهار تا هفت برابر می‌کند. این احتمال در صورت وجود درآمد بیش از 75هزار دلاری به 14 برابر می‌رسد.

تفاوت‌های دیگری هم پیدا شده که در ترجیح یک سیستم پرداخت بر دیگری مؤثر است. نژاد، قومیت، جنسیت و میزان تحصیلات نیز بر این انتخاب اثر دارند. البته تحقیقات هنوز مشخص نکرده که هر یک از این عوامل بر انتخاب کدام سیستم تأثیرگذارترند. اما مشخص‌ترین عاملی که هیچ تأثیر خاصی بر ترجیح شیوه پرداخت افراد ندارد، سن است. بزرگسالان نیز پرداخت‌های غیرنقدی را ترجیح می‌دهند و این امر با وجود نو بودن، مخصوص جوانان نیست.