گام هایی برای جلب اعتماد تولیدکنندگان

هیات وزیران پس از گذشت نزدیک به شش ماه از آغاز فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها، سرانجام چگونگی پرداخت بخشی از سهم تولید از یارانه‌ها را به تصویب رساند. تصمیمی دیر هنگام که هنوز هم چشم امیدی به اجرایی شدنش وجود ندارد.

نام هدفمندی یارانه‌ها که به میان می‌آید، گویی نمکی روی زخم صنعتگران پاشیده‌ای، زیرا بخش صنعت و کشاورزی بیشترین فشار را از زمان هدفمندی یارانه‌ها متحمل شدند و دولت گذشته با این وعده که 30‌درصد از درآمد حاصل از هدفمندی یارانه‌ها به بخش تولید تعلق می‌گیرد، کار خود را به پایان رساند و بخش تولید در آرزوی تحقق این وعده ماند و هیچ سهمی از مرحله نخست هدفمندی یارانه‌ها به تولید تعلق نگرفت.

پس از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، با توجه به شعارهای اقتصادی این دولت، امیدی دیگر در دل تولیدکنندگان جان گرفت. اما تا زمان شروع فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها، هیچ خبری از پرداخت یارانه به بخش تولید نبود، زیرا درآمدی برای دولت از این هدفمندی وجود نداشت که بخواهد 30‌درصد از آن را به تولیدکنندگان اختصاص دهد.

این‌گونه شد که تا همین یک هفته پیش وعده پرداخت یارانه به تولیدکنندگان به‌دست فراموشی سپرده شد و همین موضوع موجب خمودگی بسیاری از بخش‌های مولد در زیر فشارهای اقتصادی و هزینه‌های ناشی از هدفمندی یارانه‌ها شد.

حالا دولت بعد از گذشت شش ماه از اجرای گام دوم هدفمندی یارانه‌ها درباره اختصاص چهار هزار و 300 میلیارد تومان از سهم 10 هزار میلیاردی به تولید، بهبود حمل‌و‌نقل، سوخت و... تصمیم گرفته که فقط مبلغ هزار و دویست میلیارد تومان از آن را برای حفظ اشتغال و افزایش تولید اختصاص دهد.با وجود اینکه چنین رقمی برای مشکلات بخش تولید ناچیزاست اما تصمیم‌گیری در همین اندازه هم می‌تواند برای بخش صنعت، بوی خوش تغییر داشته باشد.

مـحـمـدرضـا مرتضوی، دبیرکل خانه صنعت ایران در گفت‌وگو با «فرصت امروز» درباره اختصاص این مبلغ بیان می‌کند: «این تصمیم‌گیری می‌تواند یک شروع خوب باشد. تولیدکنندگان از مرحله نخست هدفمندی یارانه‌ها با وجود وعده دولت مبنی بر پرداخت 30‌درصد از درآمد حاصل از هدفمندی یارانه‌ها، هیچ سهمی دریافت نکردند و همان میزان که دولت وعده کمک داده بود برای تولیدکنندگان تبدیل به زیان شد. حال که دولت یازدهم درباره همین سهم اندک هم سخن می‌گوید اتفاق خوبی است اما این رقم پاسخگوی نیاز بخش تولید نیست.»

وقتی دولتی قانونی را که به تصویب رسیده اجرایی نمی‌کند، در فضای کسب‌و‌کار ایجاد بی‌اعتمادی می‌کند. این همان حکایتی است که دولت گذشته با پرداخت نکردن سهم تولید از یارانه‌ها، در فضای کسب‌و‌کار راه انداخته و موجب شد نقش حمایتی دولت از تولید بیشتر به خاطره بماند تا واقعیت.

این اتفاق بیش از آنکه برای تولیدکنندگان ضرر مالی داشته باشد، آثار سوء روانی به دنبال داشته است. حالا، اما دولت بنا ندارد همان قصه گذشته را بازخوانی کند؛ دولت با تصمیم‌گیری درباره دادن یارانه به تولید می‌خواهد رویه گذشته را تکرار نکند.

مرتضوی در این‌باره می‌گوید: «طبق مصوبه‌ای که در مجلس به تصویب رسیده دولت در آمد حاصل از هدفمندی یارانه‌ها را در سال جاری 48‌هزار میلیارد تومان پیش‌بینی کرده که از این رقم حدود 43‌هزار میلیارد تومان از آن به پرداخت یارانه‌های نقدی و 8/4‌هزار میلیارد تومان از آن به تقویت نظام سلامت تعلق می‌گیرد به این معنا که چیزی برای بخش تولید باقی نمی‌ماند. با این حال دولت سهمی 10‌هزار میلیارد تومانی برای تولید، بهبود حمل‌و‌نقل و سوخت کنار گذاشته است، ولی من به‌عنوان یک تولید‌کننده با توجه به جمع جبری اعداد ذکر شده، امیدی به تعلق سهمی برای تولید ندارم.»

موضوع مهمی که همواره مورد گلایه تولیدکنندگان بوده این است که هرگاه دولت در درآمدهای خود با کاستی روبه‌رو بوده نخستین بخشی را که از حمایت خود محروم کرده، بخش تولید بوده است اما اینک بحث مهم در تولید، دیگر حمایت‌های یارانه‌ای دولت نیست، بلکه افزایش تامین منابع مالی در گردش در واحدهای تولیدی است. افزایش این منابع در واحدهای کوچک و متوسط تولیدی می‌تواند موجب خروج از رکود باشد اما این موضوع و کوچک بودن رقم تعلق گرفته به تولید از درآمدهای حاصل شده از هدفمندی یارانه‌ها، اقدام مثبت دولت برای جلب حمایت تولیدکنندگان را نفی نمی کنند.