مهارت های اجتماعی: کلید موفقیت در دنیای کارآفرینی

تصویر کلاسیک و شاید هالیوودی یک رهبر تجاری بزرگ اغلب تصویر یک نابغه منزوی است؛ یک استراتژیست چیره دست که مانند یک استاد شطرنج به تنهایی در یک اتاق فکر می کند، مهره ها را جابه جا می کند و با یک تصمیم قاطع سرنوشت بازی را تغییر می دهد. در این مدل هوش فنی و دانش تخصصی پادشاهان بلامنازع بودند. از رهبر انتظار نمی رفت که دوست داشتنی باشد؛ انتظار می رفت که حق با او باشد.

این تصویر اگر هم زمانی واقعی بوده، امروز به یک اثر موزه ای تبدیل شده است. دنیای کسب و کار مدرن یک صفحه شطرنج قابل پیش بینی نیست؛ این یک اکوسیستم زنده، پیچیده و دائما در حال تغییر است. در این اکوسیستم موفقیت دیگر حاصل نبوغ یک فرد تنها نیست؛ بلکه حاصل هوش جمعی یک تیم است که با یکدیگر همکاری، همفکری و نوآوری می کنند. در این دنیای جدید، وظیفه یک رهبر، دیگر «داشتن بهترین ایده ها» نیست؛ بلکه خلق محیطی است که بهترین ایده ها بتوانند در آن متولد شوند و رشد کنند.

اینجاست که مجموعه ای از مهارت ها که قبلا با برچسب تحقیرآمیز «مهارت های نرم» به حاشیه رانده می شدند، به مرکز صحنه آمده و به حیاتی ترین سلاح استراتژیک رهبران تبدیل شده اند. اینها مهارت های اجتماعی هستند؛ قابلیت هایی که به یک رهبر اجازه می دهند تا از یک مدیر وظایف، به یک معمار اکوسیستم انسانی تبدیل شود.

هنر گوش دادن

وقتی از یک مدیر می خواهند مهمترین مهارت ارتباطی را نام ببرد، اکثر آنها به فن بیان یا سخنرانی عمومی اشاره می کنند، اما رهبران واقعا بزرگ می دانند که قدرتمندترین مهارت ارتباطی، نه صحبت کردن، که گوش دادن است. گوش دادنی عمیق، فعال و همدلانه که فراتر از کلمات، به نیت ها، ترس ها و ایده های ناگفته نیز توجه می کند.

مطلب مرتبط: چگونه مهارت های اجتماعی را افزایش دهیم

در مدل سنتی، مدیر صحبت می کرد و دیگران گوش می دادند. در مدل مدرن، مدیر سوال می پرسد و فضا را برای شنیدن امن می کند. او می داند که هوشمندانه ترین افراد تیمش، لزوما پر سر و صداترین آنها نیستند. او می فهمد که یک ایده بزرگ ممکن است در تردید یک کارمند جوان و درونگرا پنهان شده باشد و وظیفه او، استخراج آن ایده است.

این نوع از گوش دادن، یک فعالیت منفعلانه نیست؛ این یک جمع آوری داده های استراتژیک است. یک رهبر که به خوبی گوش می دهد، نبض واقعی سازمان را در دست دارد. او اولین کسی است که از مشکلات باخبر می شود، بهترین ایده ها را کشف می کند و عمیق ترین سطح از اعتماد را در تیم خود ایجاد می کند. ساتیا نادلا، با تغییر فرهنگ مایکروسافت از یک فرهنگ همه چیزدان به یک فرهنگ همه چیزآموز دقیقا همین اصل را در قلب استراتژی خود قرار داد.

معماری شفافیت ارتباطی

یک رهبر معمار اصلی شفافیت در یک سازمان است. این شفافیت، خود را در دو مهارت کلیدی نشان می دهد: ارتباطات واضح و ارائه بازخورد سازنده.

مطلب مرتبط: تصورات غلط در دنیای کارآفرینی

بسیاری از سازمان ها از یک دردسر رنج می برند. مدیران از اصطلاحات تخصصی مبهم استفاده می کنند، استراتژی ها به صورت کلی بیان می شوند و افراد نمی دانند که دقیقا از آنها چه انتظاری می رود. این ابهام، بزرگ ترین قاتل بهره وری و انگیزه است. یک رهبر با هوش اجتماعی بالا، توانایی ترجمه استراتژی های پیچیده به زبان ساده، قابل فهم و الهام بخش را دارد. او از داستان سرایی استفاده می کند تا چشم انداز را برای همه ملموس کند. او می داند که پیام، چیزی نیست که او می گوید؛ پیام، چیزی است که دیگران می شنوند و درک می کنند.

بخشی از این شفافیت در هنر ارائه بازخورد نهفته است. بازخورد در یک فرهنگ سالم، یک هدیه برای رشد است، نه یک توبیخ. رهبرانی مانند کیم اسکات در کتاب رک گویی رادیکال، بر ترکیبی از مراقبت عمیق شخصی و چالش مستقیم تاکید می کنند. این یعنی شما آنقدر برای رشد یک فرد اهمیت قائل هستید که حقیقت سخت را، البته با احترام و همدلی، به او می گویید. این نوع از بازخورد، اعتماد را تخریب نمی کند، بلکه آن را می سازد.

مهندسی اعتماد

در نهایت، هدف تمام مهارت های اجتماعی، ساختن یک زیرساخت نامرئی اما حیاتی است: «اعتماد». اعتماد، روغنی است که چرخ دهنده های سازمان را به نرمی به حرکت درمی آورد. در یک محیط مبتنی بر اعتماد، اطلاعات به راحتی جریان پیدا می کند، افراد ریسک های هوشمندانه را می پذیرند و همکاری به یک امر طبیعی تبدیل می شود. در غیاب اعتماد، همه چیز کند، پرهزینه و پر از سیاست بازی های داخلی می شود.

این مهندسی اعتماد، از طریق رفتارهای روزمره و به ظاهر کوچک انجام می شود:

•    ساختن رابطه: علاقه نشان دادن واقعی به زندگی همکاران فراتر از وظایف کاری شان. به یاد آوردن نام فرزندان شان یا پرسیدن درباره سرگرمی های شان. اینها نشان می دهد که شما آنها را به عنوان یک «انسان» می بینید، نه فقط یک «مهره».

•    حل تعارض: نگاه کردن به تعارض نه به عنوان یک تهدید، که به عنوان یک فرصت برای رسیدن به یک راه حل بهتر. یک رهبر ماهر، به جای جانبداری یا سرکوب کردن اختلاف، به عنوان یک میانجی بی طرف عمل کرده و به طرفین کمک می کند تا به یک درک مشترک برسند.

•    تقدیر و قدردانی: دیدن کارهای خوب و تقدیر از آنها، هم به صورت خصوصی و هم به صورت عمومی. این کار، ساده ترین و در عین حال قدرتمندترین راه برای تقویت رفتارهای مثبت و ایجاد حس ارزشمندی در افراد است.

مطلب مرتبط: چرا خلاقیت مهمترین مهارت در دنیای کارآفرینی است؟

سخن پایانی

رهبری تجاری در قرن بیست و یکم کمتر درباره دانستن و بیشتر درباره یاد گرفتن است. کمتر درباره کنترل کردن و بیشتر درباره توانمندکردن است و کمتر درباره هوش فردی و بیشتر درباره تقویت هوش جمعی است. ابزارهای اصلی برای موفقیت در این پارادایم جدید، دیگر فقط استراتژی های مالی یا دانش فنی نیستند؛ این ابزارها، مهارت های عمیقا انسانی گوش دادن، ارتباط برقرار کردن و ساختن اعتماد هستند.

هوش فنی ممکن است شما را به یک سمت مدیریتی برساند، اما این هوش اجتماعی شماست که تعیین می کند آیا در آن سمت، یک رهبر واقعی و تاثیرگذار خواهید بود یا خیر. این مهارت ها نرم نیستند؛ آنها سخت ترین و در عین حال حیاتی ترین شایستگی هایی هستند که هر رهبری باید برای ساختن آینده ای پایدار و موفق، در خود پرورش دهد. از خود بپرسید: در آخرین جلسه، چقدر از وقت خود را صرف صحبت کردن کردید و چقدر را صرف گوش دادن؟ پاسخ شما، شاید نقشه راه رهبری فردای شما باشد.

منابع:

https://www.forbes.com

https://www.indeed.com