در یکی از عجیب ترین صحنه های این روزهای بازار ادغام وتملک، پای «اعتبار شخصی» یک میلیاردر به عنوان ابزار مذاکره وسط آمده است. وقتی معامله ها به بن بست می خورند، گاهی عددها کافی نیستند و طرف مقابل دنبال چیزی فراتر می گردد: تضمین، اطمینان و کاهش ریسکِ “اگر خراب شد چه؟”. این خبر نشان می دهد چطور ثروت و برند شخصیِ سوپرثروتمندان می تواند به «اهرم مالی» تبدیل شود و مسیر تصمیم گیری هیئت مدیره ها را تغییر دهد.

به گزارش گاردین، لری الیسون (هم بنیان گذار اوراکل) پذیرفته است بیش از ۴۰ میلیارد دلار ضمانت شخصی برای تقویت پیشنهاد پارامونت در نبردِ خریدِ وارنر برادرز دیسکاوری ارائه کند؛ اقدامی که هدفش رفع نگرانی ها درباره تامین مالی و ریسک های احتمالی شکست معامله است. در چنین رقابت هایی، طرف برنده فقط کسی نیست که پول بیشتری می دهد؛ بلکه کسی است که «قطعیت» بیشتری می فروشد.
از زاویه مدیریتی، این پرونده یک درس شفاف دارد: در معاملات بزرگ، «ساختار اعتماد» به اندازه قیمت اهمیت دارد. ضمانت شخصی یعنی انتقال بخشی از ریسک از شرکت به فرد؛ این حرکت می تواند هم مذاکره را جلو ببرد و هم از نظر حاکمیت شرکتی بحث برانگیز باشد. برای مدیران، پیام این است که در جنگ های مزایده ای، بسته پیشنهادی باید ترکیبی از قیمت، زمان بندی، بندهای حقوقی، جریمه فسخ و ابزارهای کاهش عدم قطعیت باشد؛ و گاهی “نام و اعتبار” یک فردِ بسیار ثروتمند، نقش بیمه را بازی می کند.
https://alcaldiasancristobal.gob.ve/
https://pkmmuka.cianjurkab.go.id/
https://collegiogeometri.mb.it/