نظر برخی نمایندگان در مخالفت با نخستین مصوبه دولت

طرح نکاشت سرپوشی بر خشک شدن دریاچه ارومیه

نخستین مصوبه دولت یازدهم احیای دریاچه ارومیه بود. یکی از راهکارهای اجرایی آن، طرح نکاشت در بخشی از زمین‌های کشاورزی حوضه آبخیز دریاچه ارومیه است که در گام نخست، با مخالفت نمایندگان استان آذربایجان غربی همراه شد و از اجرا باز ماند. قرار بود در طرح نکاشت هزار هکتار از اراضی زراعی در بخش زرینه رود به اجاره دولت درآید و خسارتی که از نکاشتن محصول متوجه صاحبان اراضی می‌شود به آنان داده شود تا آب این بخش به دریاچه ارومیه برسد.

به گفته کلانتری، میزان خسارت پرداختی در هر هکتار به کشاورزانی که دارای مجوز چاه هستند، 45 میلیون تومان است. اما مخالفان این طرح که بیشتر نمایندگان استان آذربایجان غربی در مجلس هستند، معتقدند شغل اصلی در آذربایجان غربی کشاورزی است و اجرای این طرح مهاجرت، بیکاری و از بین رفتن کشاورزی را به همراه دارد.

نادر قاضی پور، نماینده ارومیه:
طرح نکاشت ظلم در حق کشاورزان است

طرح نکاشت نه‌تنها احیای دریاچه ارومیه را در پی ندارد بلکه تبعاتی از جمله بیکاری، مهاجرت و از بین رفتن کشاورزی منطقه را موجب می‌شود. اجرای این طرح یعنی ظلم بزرگ در حق کشاورزان زحمتکشی که معیشت خود و خانواده‌شان را از راه کشاورزی تامین می‌کنند. دولت پیش از اجرایی شدن این مصوبه باید به پیامدهای منفی ناشی از این طرح فکر می‌کرد.

محمد علیپور، نماینده ماکو، چالدران، شوط و پلدشت:
طرح نکاشت یعنی بیکاری و مهاجرت

اجرای طرح نکاشت، به هیچ‌وجه راه‌حل معقول و منطقی برای احیای دریاچه ارومیه نیست. شغل اول و اصلی مردم آذربایجان غربی کشاورزی است و اجرای طرح نکاشت یعنی بیکاری و مهاجرت اهالی روستاها به شهرها که آسیب‌های متعددی به همراه دارد. دولت به جای اجرای طرح نکاشت باید حمایت‌های مالی و بانکی خود را بیشتر کند و طرح‌های مهم مانند آبیاری تحت‌فشار را در این استان به خصوص حوضه آبریز دریاچه ارومیه ادامه دهد. با اصلاح و تغییر سیستم آبیاری غرقابی به آبیاری قطره‌ای ضمن تامین آب مورد نیاز از این بخش، بر نجات دریاچه ارومیه نیز تأثیرگذار خواهد بود. با اجرای طرح نکاشت جلوی کاشت محصولات زراعی از جمله گندم گرفته می‌شود. همچنین باید دید دولت برای باغات این منطقه چه برنامه‌ای دارد. مخالفت‌های نمایندگان آذربایجان و مقابله آنها با طرح نکاشت، جلوگیری از تبعات منفی آن در بخش اشتغال، معیشت و مهاجرت روستاییان است اما در مجموع از طرح‌های احیای دریاچه ارومیه حمایت می‌کنیم.

مهدی عیسی‌زاده، نماینده میاندوآب، شاهین دژ و تکاب:
ویرانی پیش از موعد ارومیه با طرح نکاشت

دولت با ارائه طرح نکاشت در حوضه دریاچه ارومیه می‌خواهد خشک شدن آن را از ذهن مردم خارج کند. اگر هم در سال‌های گذشته مقدار مصرف آب ما بالا رفته است، مقصر دولت‌ها هستند که باید طرح آبرسانی را از حالت سنتی به حالت مدرن تبدیل می‌کردند. حالا هم قبل از اینکه سونامی نمک، خانه‌ها، باغ‌ها و مزارع سرسبز ما را ویران سازد، دولت تصمیم گرفته زودتر عمل کرده و آنها را ویران کند. به نظر می‌رسد طراحان این طرح شناخت کافی از منطقه ندارند و بودجه‌ای که برای احیای دریاچه ارومیه در نظر گرفته شده است باید در اختیار استاندار آذربایجان غربی قرار گیرد. ما در میاندوآب نه فاضلاب داریم، نه آب و از سوی دیگر به 48 هزار هکتار ما آب نمی‌دهند و به جای آن 300 هزار کیلومترمکعب به شهر دیگر می‌دهند، این کار مگر شدنی است؟ وزارت نیرو باید حقابه آنها را قطع کند نه اینکه به ما بگویند کشاورزی نکنیم.

اگر مردم در زمین زراعی چیزی نکارند پس چه کار کنند؟ از کجا درآمد دارند؟ اینکه اجاره می‌کنیم راه‌حل نیست چرا که این پول یکجا داده می‌شود و مردم هم قطعاً آن را در چند روز هزینه می‌کنند. هرچند ممکن است محصول کشاورز خوب به فروش نرود ولی بالاخره یک خانواده آنجا مشغول است و به‌صورت تدریجی از آنجا گذران زندگی کرده و ساعات بیکاری‌اش را پر می‌کند. ما در منابع آب مشکل چندانی نداریم بلکه در مدیریت منابع مشکل داریم. اگر در همین زرینه‌رود آبیاری قطره‌ای را پیاده کنند کمتر از 100میلیون مترمکعب آب نیاز داریم، اینها مدیریت نمی‌دانند. بیایند کشاورزی را رایگان آبیاری قطره‌ای کنند یک لیتر هم آب ندهند و فقط به شهرها و روستاها آب بدهند.