یادداشتی کوتاه به بهانه نخستین دمیت

چندی پیش نخستین دورهمی مدیریتی صاحبان کسب و کار با رویکرد توسعه کسب‌و‌کار تحت عنوان «دمیت» با حضور فعالان عرصه صنعت برگزار شد که در نوع و شیوه اجرای نوین خود به‌عنوان گام نخست در‌جهت تبادل اطلاعات و به اشتراک‌گذاری تجربه قابل‌تقدیر است. از دعوت از صنعتگران صنایع مختلف گرفته تا طراحی مناسب پرسش‌ها و نحوه کنترل و مدیریت جلسه و مکان و زمان برگزاری گردهمایی، همگی اهداف و محورهای مطرح‌شده اصلی در این دورهمی را در حد قابل قبولی و حتی خوب - از برخی جهات- پوشش می‌داد.

پخش فیلم‌های کوتاه و کلیپ تبلیغاتی که از قبل آماده‌شده بود و لابه‌لای پرسش‌ها و پاسخ‌ها به نمایش گذاشته می‌شد حال و هوای دمیت را متفاوت از گردهمایی‌های دیگر، گرم و ریتم آن را سریع‌تر می‌کرد. با این‌حال این جلسه مانند هر نشست دیگری، کم و کاستی‌هایی نیز داشت که مطرح کردن آنها در این گفتار کوتاه فقط از جهت توجه دادن مسئولان و متولیان برگزاری چنین جلساتی و برگزاری بهتر در دوره‌های بعدی ضروری به نظر می‌رسد.

ضرورت علم و عمل توأمان

اصولا در اکثر قریب به اتفاق سمینارها، گردهمایی‌ها و هم‌اندیشی‌های برگزار شده، یک یا چند سخنران نظرات خود را در اختیار دیگران می‌گذارند و در بهترین حالت نتایج عملی تحقیقات خود را با مستندات علمی برای شرکت‌کنندگان بیان می‌کنند. آنجایی که در این روش یک نفر به‌صورت متکلم‌وحده صحبت می‌کند و دیگران از روی ادب و گاهی حتی اجبار‌ به بیانات وی گوش می‌دهند، گاه‌ بسیار خسته‌کننده می‌شود و شرکت‌کنندگان با نگاه به ساعت خود منتظر پایان جلسه هستند.

در این نوع سمینارها جای خالی تجربه و در واقع اجرای عملی نظریات علمی صرف به وضوح پیداست‌ اما این‌بار در نخستین دمیت و جلسه هم‌اندیشی که در راستای هدف اصلی گردهمایی، فقط حرفه‌ای‌ها و مجرب‌ها حضور داشتند، کسانی که با داشتن اندوخته علمی وارد بازار صنعت شده بودند، اکنون درباره تجارب عملی خود – مبتنی‌بر پایه یک رشته علمی خاص و البته با چاشنی روان‌شناسی و شناخت بازار و مشتری- با سایرین سخن گفتند البته در این میان نبود نخبگان علم اقتصاد و بازار خودنمایی می‌کرد به‌گونه‌ای که میان تجارب مطرح شده و پایه‌های علمی کار، به‌صورت کارشناسانه‌ای جمع‌بندی صورت می‌گرفت. هرچند سعی شده بود این امر با کمک مدیریت جلسه توسط کارشناس- مجری انجام شود، اما زیبنده‌تر بود اگر فضای جلسه با حضور برخی اساتید مطرح دانشگاه – مانند حضور برخی افراد مطرح در حوزه صنعت در این جلسه- نیز علمی‌تر می‌شد.

با این‌حال به نظر می‌رسد تجربه‌گرا بودن این نشست و در نظر گرفتن بعد تبادل تجربیات و هم‌افزایی دانش تجربی توسط مسئولان برگزاری، سبب دور شدن آنان از کلیت کار شده است چه اینکه همواره علم و عمل بسان دو بال پرواز، لازم و ملزوم یکدیگر محسوب می‌شوند که وجود هر‌دوی آنها و به‌صورت همزمان، موفقیت در هر کاری را تضمین می‌کند. از سوی دیگر برگزاری به‌صورت کارگاه و با حضور فعالان هر رشته صنعتی ایده دیگری برای برگزاری چنین نشست‌هایی است که می‌تواند به اثربخشی چنین هم‌اندیشی‌هایی کمک کند.

اخلاق حرفه‌ای، حلقه مفقوده در دمیت

یکی از مباحثی که در این همایش تقریبا اصلا به آن پرداخته نشد، بحث اخلاق حرفه‌ای در حوزه کسب‌و‌کار بود که حلقه رابط و البته مفقوده میان پاسخ به پرسش‌های مطرح شده بود و جا داشت به‌عنوان یک پرسش جنبی و علت‌العلل عوامل بازدارنده انتقال و نشر مناسب دانش و استفاده صحیح از آن به این موضوع پرداخته شود. اگرچه کارشناس- مجری این دورهمی در مقابل برخی پاسخ‌ها، سوالاتی دیگر را مطرح کرد‌ اما این مسئله مغفول واقع شد و باید گفت مطرح شدن آن به‌صورت مستقیم می‌توانست جلسه را پویاتر کند.