لیزینگ به شرطی که به دلالی دامن نزند

در حال حاضر، ایراد بزرگی که می‌توان به طرح لیزینگ مسکن گرفت، این است که شرکت‌های لیزینگ‌کننده برای اجرای این طرح خود را متکی به دولت می‌دانند و از دولت حمایت مالی می‌خواهند این در حالی است که باید طرح‌هایی در اولویت اجرا قرار بگیرند که کمترین دخالت دولت در بازار مسکن را به دنبال داشته باشد.

شرکت‌های لیزینگ‌کننده باید این نکته را فراموش نکنند که در حال حاضر مشکل اصلی دولت تامین مسکن اقشار کم درآمد است و باید طرح‌هایی را ارائه کنند که شرایط این اقشار را در نظر بگیرد و گره کور خانه‌دار کردن مردم کم‌درآمد را باز کند وگرنه سایر اقشار به طریق‌های دیگر هم خانه‌دار خواهند شد.

موضوعی که باعث می‌شود، دولت پیشنهاد بخش خصوصی را رد کند، میزان نرخ سود اقساط است، در حالی‌که کشورهایی که مشکل مسکن را با ارائه تسهیلاتی با سود منطقی 5/3درصد حل کرده‌اند، شرکت‌های لیزینگ‌کننده از سودهای 30 درصدی حرف می‌زنند که نیمی از آن هم باید دولت به‌عنوان یارانه بپردازد که در این شرایط این پیشنهاد برای دولت به صرفه نخواهد بود.

متاسفانه، طرح‌هایی که دولت به اجرا می‌رساند، در نهایت به دلالی کشیده می‌شود که نمونه بارز آن مسکن مهر است که با ورود دلالان این پروژه دولتی هم در نهایت به سرنوشت گرانی دچار شد. حال اگر طرح لیزینگ به دلالی دامن نزند و با سود منطقی زیر پنج درصد تعریف شود، قطعا می‌تواند به افزایش تولید هم منجر شود، زیرا با استقبال مردم از این شیوه، چرخه عرضه به اندازه تقاضا هم راه می‌افتد و طرف معامله با انبوه‌سازان هم شرکت‌های لیزینگی می‌شوند، نه دولت، یعنی بخش خصوصی در برابر بخش خصوصی.

با رونق در بخش مسکن تمام صنایع هم از رکود خارج می‌شوند و این صنعت به تنهایی می‌تواند برای 1200 گروه شغلی اشتغالزایی ایجاد کند، بنابراین طرح لیزینگ مسکن به شرطی که به‌صورت کنترل شده و با نرخ سود منطقی به اجرا رسد می‌تواند تجربه خوبی در جهت تامین مسکن مردم باشد.

* عضو هیات مدیره انجمن شرکت های ساختمانی