پزشکی برای همه کودکان جهان

می‌توان سال‌ها درس خواند و رتبه‌های علمی به دست آورد و سپس در اتاقی چندین متری به مداوای کسانی پرداخت که به‌عنوان بیمار به تو مراجعه می‌کنند. می‌توان بهترین نسخه‌های دنیا را برای‌شان پیچید. اما در عین دارا بودن چنین شرایطی می‌توان گام را فراتر از این نهاد و در پی کشف دلایل بیماری‌ها و گرفتاری‌های افراد هم قدم برداشت. کاری که خانم مونینی از ایتالیا کرده است تا نه‌تنها پزشکی موفق باشد بلکه مشاوری اجتماعی نیز برای جامعه‌اش باشد تا مردم به فکر پیشگیری باشند تا درمان. به همین دلیل بانوی این هفته ما پزشکی است که ایده‌های خود را در مطبوعات در اختیار مردم قرار می‌دهد تا بتواند از تعداد بیماران بکاهد.

لوئیزا مونینی، یکی از اعضای BPW یعنی انجمن زنان کارآفرین ایتالیا است که متولد شهر پسکارا در این کشور است. او رییس پیشین باشگاه ویا فرانکا و مادرخوانده باشگاه جدید این تشکل به نام ویتوریا آلاتا است. او که اروتوپد و جراح دست است در برنامه‌های تلویزیونی نیز به‌عنوان کارشناس حضور دارد.خانم مونینی توانسته تمامی مقاطع تحصیلی خود را با نمره‌های بسیار خوب و به‌عنوان شاگرد ممتاز طی کند.خانم دکتر مونینی خود را متعهد به آموزش، پژوهش‌های علمی، انجام حرفه پزشکی و فعالیت در نشریات تخصصی و برنامه‌های تلویزیونی پزشکی می‌داند.

از نقطه‌نظر علمی او در زمینه‌های گوناگون تحقیقاتی حضور دارد. او همچنین از چندین مرکز تخصصی در آمریکا، آسیا، آفریقا و اروپا دیدن کرده است. از جمله کارهای مهم او در حیطه علم و دانش این است که توانسته 65 مقاله علمی در نشریات ایتالیایی و خارجی منتشر کند. او از سال 1976 تا 1995 دستیار اول جراحی ارتوپدی بود و سپس خودش جراح دست شد. خانم مونینی موفق به کشف اهمیت درستی اطلاعات ژورنالیستی در سلامت و درمان بیماری‌ها شده است. این مهم به‌ویژه در زمینه ارتباط بهتر بیمار و پزشک و تاثیر آن بر پیشگیری از بیماری‌ها به‌ویژه آنهایی که مرتبط با عادت‌های غلط است قابل توجه است.

او از سال 1990 تا 1998 نویسنده و همه‌کاره یک برنامه پربیننده تلویزیونی در زمینه پزشکی بود. وی همچنین از سال 2002 مدیریت یک مجله پزشکی را برعهده دارد و در انتشار یک ماهنامه نیز مشارکت می‌کند. خانم مونینی برای فعالیت‌های در خور ستایش خود در حوزه پزشکی و مطبوعات تخصصی در سال‌های 2000 و 2007 جوایز معتبری را دریافت کرده است.

او درباره خودش می‌گوید: «در ارتباط با خانواده، در بیمارستان، در ارتباط با بیماران و همراه با دوستانم تلاش می‌کنم بهترین‌ها را از آنها دریافت کنم.» او ادامه می‌دهد: «در نیمه دوم زندگی خود به این نتیجه رسیدم که پزشک بودن قطعا به معنی درمان بیماران است اما معنای بالاتر آن این است که با تمام وجود تلاش کنی تا تعداد بیشتری از مردم در سراسر دنیا مبتلا به هیچ بیماری نشوند، به‌ویژه گرفتار بیماری‌هایی که ناشی از عادت‌های غلط و سبک زندگی نادرست است. تخصص او در بهداشت و نه درمان همچنین این فهم را به وی داده که باورهای ذهنی خود را از یک جراح صرف تغییر داده و تلاش کند در یافتن راه‌حل‌هایی برای حل مشکلات پزشکی- اجتماعی کوشا باشد.

برای این منظور از دستورالعمل‌های سازمان بهداشت جهانی پیروی کرده است. دستورالعمل‌هایی که هدف‌شان مبارزه با بیماری‌ها در کشورهای گوناگون، تشخیص ارتباط میان رسانه‌ها و آموزش مردم برای سالم زندگی کردن و پیشگیری از بیماری‌ها است. او درباره گفت‌وگوها و فعالیت‌های مطبوعاتی‌اش می‌گوید که اگر این فعالیت‌های بی‌طرفانه بتواند به کسی کمک کرده و فرد را در مسیر درست هدایت کند، او سر راحت روی بالش می‌گذارد و از اینکه توانسته به کسی کمک کند از خود رضایت دارد.

خانم مونینی به‌عنوان یک متخصص در امر پزشکی، فعال مطبوعاتی و از این دو مهم‌تر، عضو BPW ایتالیا و یکی از اعضای مسئول در BPW اروپا پیش از این مسائل مهمی چون سلامت اجتماعی و مهم‌تر از آن رهاسازی کودکان تازه به دنیا آمده از سوی پدر و مادرهای‌شان را پیگیری کرده است. هدف نهایی او از همه این کارها وارد کردن یک روز جهانی به تقویم‌های دنیا با عنوان «مادری‌های انکار شده» است. هدف از نامگذاری روزی به این نام، آگاهی‌رسانی به مادران درباره سختی‌هایی است که کودکان‌شان پس از رهاسازی بدان‌ها دچار می‌شوند و از طرف دیگر حمایت از کودکانی است که در عین بی‌گناهی توسط پدر و مادرها رها می‌شوند و پدر و مادرهایی این‌چنینی مسئولیت فرزندانی را که خود موجب پیدایش‌شان شده‌اند، نمی‌پذیرند.