راه زیادی نمانده است

به‌عنوان کسی که در جامعه جاری هستم و با طیف‌های گسترده‌ای سر و کار دارم، به‌خصوص جوانان به خاطر نوع فعالیت‌هایم،باید بگویم واقعیتی تلخ وجود دارد. مجموعه اتفاقاتی که هشت سال گذشته در حوزه اقتصادی و اجتماعی رخ داد متاسفانه فضای نامساعدی را ایجاد کرد. فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها قسمت بزرگی از جمعیت مهاجر را تشکیل می‌دهند و من مهم‌ترین دلیل را مشکلات اقتصادی می‌دانم. هر جامعه‌ای باید در ابتدا نیازهایش را تعریف کند. بعد از آن می‌تواند براساس شناخت صحیح از خواسته‌هایش رشته‌های دانشگاهی را در جهت برآوردگی آنها طراحی کند.

درخصوص تئاتر می‌توانم اشاره کنم که ما در سال حداقل 120 دانشجو از سه دانشگاه تهران، آزاد و مجتمع هنر فارغ‌التحصیل می‌کنیم،در‌حالی‌که تعداد سالن‌های تئاتر ما به فراخور این میزان دانشجو افزایش چندانی نیافته است.در سینما و تلویزیون هم که تکلیف مشخص است. اکثرا ترجیح می‌دهند با افراد خاصی کار کنند. جوانان امروز از طریق اینترنت دیدشان به دنیا باز شده است. گستره نگاه جوانان در گذشته محدود به ایران بود درحالی‌که حالا مرزی وجود ندارد.

باید بین خواسته‌ها و زمینه‌ها تناسب ایجاد کرد. از نگاه دیگری هم می‌توان به این موضوع اشاره کرد. ما نمایشگاه مد و لباس برپا می‌کنیم درحالی‌که در خیابان‌ها نسبت به‌گونه‌های متفاوت از لحاظ پوشش برخورد صورت می‌گیرد.باید با نیازهای جامعه صادق باشیم. اگر میلی وجود داشته باشد به‌عنوان یک کشور غنی و ثروتمند خیلی کارها می‌توان انجام داد. به نظر من آن کبوتر غمگینی که از قلب‌ها گریخته صداقت است.سال‌های اخیر اتفاقی که افتاده است عاری شدن افراد جامعه از تخصص‌هایشان است.

یعنی هر کدام از ما بدون توجه به تخصصی که داریم در زمینه دیگری به اجبار فعالیت کرده‌ایم. برای اتکا بر پتانسیل جامعه باید به سراغ متخصصان و کارشناسانی برویم که اتفاقا افراد همین جامعه هستند. برای آغاز یک حرکت صحیح باید به سراغ افراد صحیح برویم. به نظر من قدم اول را باید مسئولان بردارند. هر کدام از ما باید به مسئولیتی که داریم پایبند باشیم. شما به‌عنوان خبرنگار، من به‌عنوان هنرپیشه، دیگری به‌عنوان رییس مرکز هنرهای نمایشی یا وزیر ارشاد و البته رییس‌جمهور باید مسئولیت کارهایی که قبول کرده‌ایم را بپذیریم.

امروز بچه‌های موسیقی در زیرزمین‌ها دارند می‌نوازند و می‌خوانند، کسی نمی‌تواند جلوی آنها را بگیرد، تنها کاری که می‌کنیم این است که  با گذاشتن یک‌سری موانع جلوی رشد آنها را می‌گیریم. سخت‌گیری باعث فرار می‌شود. باید جوانانمان را درک کنیم. با صداقت و مسئولیت‌پذیری همه چیز درست می‌شود. راه زیادی تا نقطه مورد نظر نیست. تنها کافی است نحوه رفتارمان را تغییر دهیم. باید برای ایجاد اعتماد پیش‌قدم شد.

بازیگر