محمدعلی، برند ناكام دنیای ورزش

محمدعلی كه جمعه در سن 74 سالگی به خاطر نارسایی تنفسی درگذشت، یكی از بزرگ‌ترین اسطوره‌های تاریخ بوكس جهان است. او یك ستاره واقعی بود و در سراسر دنیا چهره‌ای شناخته‌شده به حساب می‌آمد. او همچنین یك برند جهانی بود كه به واسطه موفقیت، شهامت و هوش سرشار نفوذ زیادی در سراسر دنیا داشت.

اما میزان درآمدی كه محمدعلی در سال‌های فعالیتش داشت، با چیزی كه امروزه بوكسورها در دنیا می‌گیرند قابل مقایسه هم نیست. این مسئله ‌به خوبی نشان می‌دهد كه چطور كسب و كار ورزش در طول دهه‌ها تغییر‌های بنیادینی به خود دیده است.

در بوكس، یكی از تغییرات بنیادین وقتی به‌وجود آمد كه سیستم پرداخت براساس تماشاگران تلویزیونی به این ورزش معرفی شد. در این سیستم، برگزاركنندگان می‌توانند برای یك مسابقه بین دو بوكسور محبوب، ‌میلیون‌ها بلیت در سراسر جهان بفروشند. برای نمونه برای مسابقه بین فلوید می‌ودر و مانی پاكیائو كه سال گذشته برگزار شد و از آن به‌عنوان بزرگ‌ترین مسابقه بوكس تاریخ نام برده می‌شود، 4.4میلیون خانوار چیزی بین 80 تا 100 دلار پرداخت كردند تا این مسابقه را از طریق تلویزیون  نگاه كنند.

در مقام مقایسه، باید گفت كه هیچ كدام از مسابقه‌های بزرگ محمدعلی چیزی از این مسابقه كم نداشت؛ «نبرد در مانیل» با جو فریزر، «غرش در جنگل» كه مسابقه‌ای فراموش‌نشدنی با جورج فورمن در زئیر سابق بود و همین‌طور «مبارزه قرن» كه بین او و دوباره جو فریزر برگزار شد همگی از نظر فنی مسابقات جذاب‌تر و بهتری بوده‌اند. این رقابت‌ها هنوز هم برای هواداران بوكس در دنیا جذاب هستند و به‌صورت گسترده‌ای در زمان برگزاری در تلویزیون پخش شد. بااین‌حال در مقایسه با مسابقه‌هایی كه این روزها در تلویزیون پخش می‌شوند، پول زیادی نصیب برگزاركنندگان نكرد.

در سال 1971، محمد علی 5میلیون دلار با جو فریزر تقسیم كرد. سهم 8میلیون دلاری علی از مسابقه سال 1980 با هولمز، به پول امروز فقط 23میلیون دلار خواهد بود. این رقم‌ها وقتی خنده‌دار می‌شوند كه مسابقه‌های پاكیائو و می‌ودر را در نظر بگیریم. این مسابقه همان‌طور که گفته شد به آن بزرگ‌ترین مسابقه تاریخ گفته می‌شود نزدیك به 500میلیون دلار سود برای برگزاركنندگان داشت. گزارش شده است كه برنده این مسابقه یعنی می‌ودر نزدیك به 300میلیون دلار از این مسابقه به جیب زده است.

علی ‌كه با نام كاسیوس كلی به دنیا آمده و بعد از مسلمان شدن نام محمدعلی را برای خود انتخاب كرد، در المپیك 1960 میلادی در سن 18 سالگی مدال طلا گرفت و سه بار به‌عنوان قهرمانی سنگین‌وزن بوكس رسید.

او توانایی بسیار عجیب و زیادی در نمایش داشت و بالاتر از آن یك ورزشكار بی‌نظیر بود. او خود را «بزرگ‌ترین در تمام تاریخ» می‌خواند و هنوز هم هواداران زیادی با او هم‌ عقیده هستند. اما با وجود موفقیت خیره‌كننده‌اش درون رینگ، بیشتر درآمد او خارج از رینگ تامین می‌شد.

علی بعد از اینكه در سال 1981 بازنشسته شد، چند قرارداد بزرگ بست. در سال 2006، علی 50میلیون دلار از CKX گرفت، شركتی كه در زمینه سرگرمی فعالیت می‌كند. براساس این قرارداد، این شركت 80درصد فروش كالاها و خدماتی كه نام علی روی آن بود را دریافت می‌كرد.

قراردادهایی كه علی می‌بست، بیشتر به خاطر شخصیت استثنایی او بود. او در طول سال‌ها ‌با رفتار و منش خود، كاراكتری دوست‌داشتنی و البته كاریزماتیك از خود ارائه داد.

علی همچنین سابقه همكاری با شركت تویوتا را هم دارد. در یكی از این همكاری‌ها، او در پروژه تبلیغی این شركت خودروسازی با نام «من چقدر بزرگ هستم» حضور دارد.

گوگل هم در یك برنامه تبلیغی، كاراكتری اندرویدی از محمدعلی ساخته است كه در كارزار «با هم باشید نه مثل هم» از آن استفاده كرده است.

علی همچنین با چند شركت تجاری دیگر همكاری كرده است. با این حال او هرگز نتوانست مثل دیگر ورزشكاران با برند خود بازاریابی كند. توماس هاوزر كه نویسنده زندگی‌نامه این اسطوره بوكس است، می‌گوید: «مسئله علی مسئله فروش كالا نبود. مسئله او ترویج مداراگری و داشتن درك عمیق بود.»